Się Porobiło - cz. 100 - Owieczka

Setny post z cyklu 'Się Porobiło'. Nie wiem kiedy to zleciało. Banał ? Ale taka prawda. Banalnym byłby kolejny otulacz, czy skarpety. Banalnym, ale przecież nie złym. Przypadek sprawił, że pojawiła się owieczka. 

Ten przypadek, to efekt uboczny naprędce zwijanego polwarth-u do farbowania z poprzedniego posta. Wełna przez przędzeniem wymagała wyczesania, bo zakupiona była w formie kłaków, wypranych i niewyczesanych. I chyba nigdy więcej już nie chcę tej wełny w takiej formie. Z wyczesu pozostała cała fura, góra, stos małych odpadków - bęcków, które gromadząc się w jednym miejscu nieodparcie przypominały baranka. Ha, kolejny banał. Brakowało tylko oczek, łapek, kopytek i jeszcze kilku niepozornych szczegółów.

Chwyciłam za igły i powstała się więc owieczka, która dzięki drucikowi kreatywnemu (nazwa wielce obiecująca, ale tylko tyle) ma możliwość stania (chociaż nie ukrywam, że trzeba owieczkę chwilkę ustawić i przekonać, by została w takiej pozycji), siedzenia i zmiany ustawień kończyn. Ma 14 cm wysokości. 

Sierściuch niestety jest mało fotogeniczny. Aparat ma problem ze złapaniem ostrości na futrze przy świetle sztucznym. 

Ale proszę docenić, że się starałam. Z ponad 20stu zdjęć, te są zdecydowanie najlepsze. Wyczesanych bęcków jeszcze sporo zostało, nie wiem, czy w związku z tym owca nie będzie miała rodziny. Co ciekawe, bęcki pod wpływem 2-3 ukłuć igły przestają być bęckami i wyglądają, jak dobrze wyczesana czesanka. Cud ? ;-)