Się Porobiło - cz. 111 - Lotem trzmiela i reszta

Tak, mam fazę szycia. Taka odmiana. Zaglądający tutaj, podczytujący, pewnie doskonale się orientują, że mam różne sposoby na zajęcie sobie czasu. Moja nauka szycia, tak jak i innych spraw, była taka 'przy okazji'. Popatrzę gdzieś sobie i próbuję dalej sama. I tak też było z szyciem. Obracałam się wśród osób szyjących zawodowo - dziadek, mamy tata, był krawcem-kuśnierzem, mama samoukiem oglądaczem i podobnie ja. Nie, nie myślcie, że to leci w genach. Całe rodzeństwo mamy na igłę nie może nawet patrzeć. :) Potrafię obsłużyć maszynę i trochę poszyć, ale technika u mnie taka sobie, wiec szyję na miarę możliwości. Do tej pory wystarczały mi 2-3 stopki z wyposażenia maszyny. Ba, nawet nie bardzo wiedziałam, że są inne, ułatwiające życie. Trochę się wahałam, bo cena jednej nie taka mała, ale w trakcie szycia poprzedniego patchworka postanowiłam, że nabędę - kupiłam przez net (w Poznaniu) we środę ok 13.00 i już we czwartek ok. 10.00 dojechały do pracy.

Stopka z górnym transportem, stopka do wszywania sznureczków, stopka do pikowania 'z wolnej ręki' i stopka krawędziowa 1/6 ''. Rzuciłam się na początek na tą do pikowania. To mój pierwszy 'lot trzmiela', czyli pikowanie z wolnej ręki. Nawet mi się podoba, chociaż doskonałe nie jest. Niech Was nie zwiedzie nazwa sposobu, bo jednak jakieś przemyślenie, czego oczekujemy powinno być, by linie pikowania się nie przecinały.

Z innych wprawek poczyniłam swoją pierwszą wypustkę. Jej szycie ułatwiają się specjalne stopki. Jednak znajdywałam tylko do maszyn z chwytaczem rotacyjnym, a moja ma chwytacz wahadłowy, więc nijak. Na jakimś blogu podpatrzyłam wykonanie wypustki przy wsparciu stopki do wszywania zamka. Fajnie, myślę, mam taką. Okazało się jednak, jest ona 'lewa', tzn stopka jest z lewej strony względem igły, a wspomniane wszystkie są 'prawe', co zmienia pracę z tkaniną.  Postanowiłam spróbować. Cóż, specjalnie trudne to nie jest, ale wydaje się, że 'prawa' byłaby bardziej poręczna.

Będąc, (nie ukrywam), zadowolona z efektów swojej pracy postanowiłam wykorzystać je w czymś praktycznym. I tak powstał pokrowiec na maszynę. Prosty, typowy, bez udziwnień. Ten z prawej, to oczywiście fabryczny, dotychczasowy, ceratowy.

 

Tu kilka szczegółów. Wahałam się, czy zrobić dziurkę na rączkę, ale ... kolejne próba na opanowanie techniki, więc jest równa, chociaż nie do końca równo obszyta dziurka. :)

Pokrowiec ma kilka niedociągnięć, ale nie będę się nimi chwalić. :-)))

Przede mną dalsze projekty, równie mało ambitne, jak dotychczasowe. Nabyłam więc, oprócz stopek i widocznej na zdjęciu jakiejś cudownej kredy samoznikającej (to tej pory mam wiekowe tzw. mydełko),  okazyjnie kilka tkanin.

Okazja prawdziwa, bo kiermasz wyprzedażowy, tkaniny raczej dekoracyjne (zasłony, firany, tkaniny na poduszki), ale wybrałam sobie coś, co mi odpowiada. Nie rozumiem, co to za miejsce, w którym byłam, nazywają się oultletem z tkaninami do wystroju okien, chociaż, jak wspomniałam, narzutowe, poduszkowe też tam są. Nie potrafię nazwać tkanin, są to mieszanki, faktury miłe w dotyku, niektóre, jak ircha, inne, pluszowe, czy jakieś takie, jak bawełna, czy len. Właściwie już mnie bardzo, bardzo rozradowały, bo cena metra bieżącego, to było całe 4 złote ! I jak nie wziąć ? Jak ? Jedna, ta bordowa ma 3 m szerokości, reszta jest 1,5 metrowa. W sumie równe 10 m bieżących tkanin. :)

Na razie muszę je gdzieś upchać, co łatwe nie jest, o czym wiedzą wszystkie osoby robótkujące. Przede mną kolejne szyjące wyzwanie, ale o tym, jak coś ruszy, bo na razie myślę, jak podejść do sprawy. ;-)

Miłego weekendu życzę, bo pogodę zapowiadają nie najlepszą.