Pages

31 maja 2015

Się Porobiło - cz. 114 Sukienka i żakiet

Gdy 2 tygodnie temu kupowałam tkaniny na kiermaszu, od razu wiedziałam, co będzie z niebiesko-szarego. Sukienka bez rękawków, lekko (bardzo lekko) dopasowana. Model zaczerpnięty z Burdy 2/99 (tak, taki staroć !). Troszeczkę zmieniony (np. zamek po lewej stronie, nie z tyłu i małe rozcięcia u dołu, po bokach).
Jest bez podszewki. To trochę ułatwiło sprawę, chociaż nie do końca, bo trzeba było 'wyrobić podszycie pach i szyi. Osobiście nie lubię podszewek i jeśli tylko jest możliwe używanie odzieży bez, to tak robię. 


Sukienka jest prosta, przed kolano. Z przodu ma tylko dwie zaszewki pod pachą, z tyłu dwie pionowe podkreślające talię (hmm.. ma może plecy :) ).  Początkowo nawet nie pomyślałam o zamku, dopiero pierwsze próby mierzenia uzmysłowiły mi taką potrzebę. Mój manekin, tzw. Idealna jest w rozmiarze 36-38, osobiście mnie jest więcej niż 36, co jest niestety widoczne na zdjęciach, bo moje ubranko jest 'bardzo trzydziesteósme', osobiście mam więcej w biodrach niż Idealna.
Ponieważ tkaniny po wykrojeniu sukienki zostało, zamiast spódniczki (takie były wstępne założenia), zdecydowałam się poszaleć i spróbować zrobić 'coś' z rękawkami. W żadnej gazetce, które posiadam nie było nic takiego krótszego i prostszego, więc wykrój zrobiłam z innego żakietu (nie rozpruwałam, na żywca), nieco go zmieniając, upraszczając. To mój pierwszy taki wyrób i wiem, że do perfekcji daleko, ale nie razi. Można iść wśród ludzi. Co prawda, na Idealnej wygląda średnio ładnie, nieskromnie powiem, że na mnie, czyli na konkretnym ludziu, jest o wiele lepiej. Na Idealnej zaszewki wyjątkowo nie dodają ubranku uroku. Możliwe, że gdyby ubranko było w rozmiarze 36, Idealna zyskałaby na urodzie, a tak... wygląda jak ubrana w babcine szmatki. Trudno. Idealna, jak widać, nie jest Idealna, co trochę cieszy. ;-)


Tu trochę szczegółów, w tym podłożenie ściegiem ozdobnym. W świetle lampy aparatu jest widoczne, jednak na co dzień nie tak wyraźnie. Miałam do wyboru dwa podszycia i oczywiście szycie ręczne, ale po podszyciu całej patchworkowej kołdry ręcznie, postawiłam na ścieg maszynowy. Sama tkanina, to coś z miękkim niby włoskiem, jakby ircha, ale nie tak do końca, bo bardzo miłe w dotyku, odrobinę sprężyste. Jak pisałam w wątku o zakupach na kiermaszu, tkanina szerokości 150 cm w cenie 4 zł za metr. Całość więc, to wliczając koszt zamka, nici, nie licząc prądu i robocizny (a trochę czasu jednak u mnie to trwało :) ), niecałe 20 zł. :)


Z rozpędu nabyłam na portalu aukcyjnym trochę dzianiny. Nigdy nie szyłam tego typu tkanin i mam ogromną chęć. Trochę przeraża mnie 'elastyczność' samych tkanin, są różnego rodzaju i patrząc po odcięciu sprzedawcy, jakie mają dwa z nich (drugie zdjęcie),  może być już jazda przy krojeniu,  Z prawej, na zdjęciu są właśnie wspomniane wyżej dzianiny, z lewej 4 tkaniny lniane i na samej górze mieszanka żorżety z wiskozą. Kolorystyka nieco szalona, ale cóż... lato. :-)


A, że prace mogą być nieco nerwowe, dla spokojności mogę zacząć zaparzać ziółka. Udało mi się kupić ceramiczny zaparzacz i to jaki ! Z owcą, z czarną owcą ! To już drugi owczy kubeczek. Ciekawe, czy kiedyś trafi się trzeci.


 Przy okazji, macie może pomysł, co zrobić ze świeżej mięty ? Oprócz oczywiście pysznej herbatki. :)





24 maja 2015

Się Porobiło - cz. 113 - Duże paski, duża torba

Jak nie wierzyć w trzynaście ? Nawet w 113 (numer posta) ! :)
Robiłam zdjęcia i co ?! Do poprawki. 
Robiąc zdjęcia już mi coś nie pasowało z ostrością - bo jest szaro, pociemniało, zanosi się na deszcz - wytłumaczyłam sobie. Z lampą wbudowana, to już nie to, więc nie włączałam jej i liczyłam, że jednak coś 'ostrego' się znajdzie. Ale się nie znalazło :) To nie tylko słabe światło. Po prostu nie da się zrobić dobrego zdjęcia z odległości 1,5-2 m, kiedy się ma na obiektywie założoną soczewkę macro ! :))) A spostrzegłam fakt, gdy wzięłam aparat do ręki i chciałam zgrać zdjęcia.

Torba z tkaniny bawełnianej nie za grubej lekko sztywnej, jednak nie na tyle, by boki torby samodzielnie 'stały i tworzyły prostopadłościan. Dodatkowo więc wzmocniłam pasiastą tkaninę fizeliną z klejem. Do środka torby powędrowała tkanina (i tu zagwozdka czym ona jest), coś, jak dawna kora. Nie spotkałam się z zakupową torbą podszewkowaną, ale tak mi pasowało, więc moja ma. Wierzchnia tkanina ma niesymetryczne, kolorowe pasy, ale po szerokości. Wahałam się, jak mają się układać, pionowo, czy poziomo, góra na dole, czy odwrotnie i co z uszami. Ostatecznie odcięłam najszerszy pas w kolorze malinowym i przecięty na połowę stanowi uszy. Tkaninę ułożyłam tak, że pasy są po długości. Torba jest dość duża. Czy będzie wytrzymała, okaże się po kilku większych zakupach. Jej wymiary to 50 cm na 35 cm i szerokość 20 cm.  Uszy odpowiednio długie, by dawały możliwości noszenia na ramieniu nawet w grubszym swetrze, czy kurtce, a z kolei przy małym zapakowaniu, mogę nosić ją na przeciwnym ramieniu. Dodatkowo wszyłam małe kawałki rzepa, na węższych bokach torby (na jej szerokości), co umożliwia małą regulację wielkości torby.


Zimna Zośka i ogrodnicy, czyli tradycyjne dni (12-13-14-15 maj) z majowymi przymrozkami za nami, nawet cieszyłam się, że przeszyły tylko z ochłodzeniem, a nie przymrozkiem, a tu proszę bardzo. Pojechałam na działkę i tak wygląda wiśnia.

Nie przepadam za wiśniami, jednak chyba nie chciałabym się bezpowrotnie rozstać z drzewkiem. Dlatego dziś przeszła mi myśl, by poszukać nowszej odmiany bardziej odpornej na czynniki zewnętrzne. To drzewko ma naście lat, trochę już przeszło - kilka lat temu walczyłam z rakiem bakteryjnym, było zwycięstwo, jednak rok temu znowu zaczęły pojawiać się małe żywiczne wycieki - co się dziwić, za płotem u sąsiada duża, zarażona rakiem wiśnia. Sąsiad, a własną wizję opieki nad roślinami, im więcej się urodzi, tym lepiej, jednak jakość nie ma znaczenia. Tak też, jeśli możecie podpowiedzieć, nad jaka odmianą wiśni należy się pochylić, to poproszę i wskazówki.
I na dobry tydzień, słońca i ciepła. Nie mogłam się oprzeć - coś jest w połączeniu  stokrotki o niezapominajki, coś... ;-)

19 maja 2015

Się Porobiło - cz. 112 - Pojedziemy na łów.


Jak pisałam poprzednio, że przede mną kolejne wyzwanie 'szyjące'.
Ciekawe, czy ktoś odgadł patrząc na zdjęcie, (zanim przeczytał tekst do końca), co tym razem powstało.Ha, ha :-)

A powstało w podwójnej ilości, bo tego wymagała sytuacja. Otóż mój ojciec, po latach, postanowił powrócić do wędkarstwa. Emeryci mają różne, jak widać pomysły. :- ) Trzeba było zacząć od zera, tj od kupna wędki, kołowrotka, etc... . Oczywiście nie dało się od razu skompletować pokrowca. Albo znajdywaliśmy krótsze, albo dużo dłuższe. Trzeba było wesprzeć rodzinę.

Najpierw poszukiwania odpowiedniej tkaniny i przy okazji potrzebnych zamków, pasków, rzepów, sprzączek, etc. Jak zwykle, ponieważ zakupy wysyłkowo, chciałam wszystko kupić w jednym miejscu. Udało się. Najwięcej czasu zajęło mi rozpracowanie co i jak ma wyglądać. Tata był niewielkim wsparciem, chciał bowiem najprostszy, w formie chudego, długiego worka, by dziecko się nie męczyło szyjąc. A dziecko miało ambicje stanąć na wysokości zadania i właściwie tylko tyle miało, bo umiejętności średnie, maszyna domowa, nieprzemysłowa, wiec pomimo wyobraźni i naprawdę wielkiego chciejstwa, pokrowce mają trochę błędów. Tata ich nie dostrzega, jest zadowolony i dumny. Mnie jednak, nie ukrywam, trudności przysporzyła praca z impregnowaną tkanina. Chociaż cieszę się, że maszyna tylko przy poczwórnych złożeniach tkaniny się trochę buntowała. Kilka szpilek i tak się wygięło. Nie wiem też, czy moje szycie, mocowanie paska ramiennego wytrzyma ciężar wędki, podbieraka, etc. czyli rzeczy, które docelowo znajdą się w pokrowcu. Na oko wszystko wygląda dobrze, ale czas pokaże. Nic innego nie mogłam wymyślić, jak dodatkowe wsparcie kawałkiem tkaniny naszytym na grzbiet pokrowca. I kilkakrotnym przeszyciem w poprzek, część przeszyć ukryta pod wspomnianą tkaniną. W pierwszej chwili, chciałam ten naramienny pasek zrobić tylko z czarnej gotowej taśmy, jednak odważyłam się zrobić bardziej wygodny pasek, szyjąc go z impregnowanej tkaniny 'ramię', w środku którego jest kawałek ociepliny (ovaty). Zapięcie całości też miało być początkowo tylko na rzepy, ale odważyłam się zaszaleć z zamkiem. Kupując z metra taśmę zamkową. Jak dotąd wszywałam tylko gotowe zamki, z taśmą zamkową był to mój pierwszy raz. Wyszło prościej i taniej, niż poszukiwania zamka długości ok 180 cm. Obawiałam się wkładania mechanizmów zamkowych na taśmę zamka, bo moje tego typu doświadczenia ograniczały się do walk z popsutymi zamkami.  A... wyjaśnię jeszcze, że pokrowce dwa, bo drugi dla taty brata, który po blisko 40 latach pierwszy raz trzymał wędkę w rękach - byli już tydzień temu na komercyjnym łowisku z pstrągami przetestować nowe zabawki. ;-) I to na razie tyle w temacie igły i nici.



Przypomnę jeszcze, może ktoś skorzysta, że już czas na zbiór młodych pędów sosny i zasypanie, ich cukrem, ubicie i czekanie na naturalny syrop przeciwkaszlowy. Tu więcej szczegółów z roku ubiegłego. Tym razem nieco szybciej ścinane pędy, przez co bardziej miękkie, z mniejszą ilością igliwia. Na ostatnim zdjęciu kilka godzin po zasypaniu, już widać, że cukier się rozpuszcza, czyli soki z sosny wypływają. Ubiegłorocznym podleczyłam sobie sama przeziębienie (no dobra, wsparłam się też nalewką benedyktyńską 'od siedmiu boleści' :-))) ). Część podarowałam koleżance, dla kaszlącej córki, która dość wrażliwej, jak to dziecko faszerowane antybiotykami, na każde pioruństwo z powietrza. Weekend wystarczył by stanęła na nogi bez leków z apteki, więc warto chociaż próbować przed tradycyjną farmakologią. ;-)


I skoro o medycynie mowa. Pamiętacie, jak na ostatniej wizycie u okulisty (gdzieś w listopadzie), zlecił mi profilaktykę w kierunku jaskry, czyli badanie HRT. Na badaniu byłam pod koniec kwietnia, wczoraj na rutynowej wizycie i odczycie wyników, Wszystko jest dobrze, anatomicznie, ciśnienie oka prawidłowe i... cieszę się. :) Następne już 18, maja 2016. Robótkujące, pamiętajcie o oczach !





16 maja 2015

Się Porobiło - cz. 111 - Lotem trzmiela i reszta

Tak, mam fazę szycia. Taka odmiana. Zaglądający tutaj, podczytujący, pewnie doskonale się orientują, że mam różne sposoby na zajęcie sobie czasu. Moja nauka szycia, tak jak i innych spraw, była taka 'przy okazji'. Popatrzę gdzieś sobie i próbuję dalej sama. I tak też było z szyciem. Obracałam się wśród osób szyjących zawodowo - dziadek, mamy tata, był krawcem-kuśnierzem, mama samoukiem oglądaczem i podobnie ja. Nie, nie myślcie, że to leci w genach. Całe rodzeństwo mamy na igłę nie może nawet patrzeć. :) Potrafię obsłużyć maszynę i trochę poszyć, ale technika u mnie taka sobie, wiec szyję na miarę możliwości. Do tej pory wystarczały mi 2-3 stopki z wyposażenia maszyny. Ba, nawet nie bardzo wiedziałam, że są inne, ułatwiające życie. Trochę się wahałam, bo cena jednej nie taka mała, ale w trakcie szycia poprzedniego patchworka postanowiłam, że nabędę - kupiłam przez net (w Poznaniu) we środę ok 13.00 i już we czwartek ok. 10.00 dojechały do pracy.


Stopka z górnym transportem, stopka do wszywania sznureczków, stopka do pikowania 'z wolnej ręki' i stopka krawędziowa 1/6 ''. Rzuciłam się na początek na tą do pikowania. To mój pierwszy 'lot trzmiela', czyli pikowanie z wolnej ręki. Nawet mi się podoba, chociaż doskonałe nie jest. Niech Was nie zwiedzie nazwa sposobu, bo jednak jakieś przemyślenie, czego oczekujemy powinno być, by linie pikowania się nie przecinały.


Z innych wprawek poczyniłam swoją pierwszą wypustkę. Jej szycie ułatwiają się specjalne stopki. Jednak znajdywałam tylko do maszyn z chwytaczem rotacyjnym, a moja ma chwytacz wahadłowy, więc nijak. Na jakimś blogu podpatrzyłam wykonanie wypustki przy wsparciu stopki do wszywania zamka. Fajnie, myślę, mam taką. Okazało się jednak, jest ona 'lewa', tzn stopka jest z lewej strony względem igły, a wspomniane wszystkie są 'prawe', co zmienia pracę z tkaniną.  Postanowiłam spróbować. Cóż, specjalnie trudne to nie jest, ale wydaje się, że 'prawa' byłaby bardziej poręczna.


Będąc, (nie ukrywam), zadowolona z efektów swojej pracy postanowiłam wykorzystać je w czymś praktycznym. I tak powstał pokrowiec na maszynę. Prosty, typowy, bez udziwnień. Ten z prawej, to oczywiście fabryczny, dotychczasowy, ceratowy.


Tu kilka szczegółów. Wahałam się, czy zrobić dziurkę na rączkę, ale ... kolejne próba na opanowanie techniki, więc jest równa, chociaż nie do końca równo obszyta dziurka. :)


Pokrowiec ma kilka niedociągnięć, ale nie będę się nimi chwalić. :-)))
Przede mną dalsze projekty, równie mało ambitne, jak dotychczasowe. Nabyłam więc, oprócz stopek i widocznej na zdjęciu jakiejś cudownej kredy samoznikającej (to tej pory mam wiekowe tzw. mydełko),  okazyjnie kilka tkanin.


Okazja prawdziwa, bo kiermasz wyprzedażowy, tkaniny raczej dekoracyjne (zasłony, firany, tkaniny na poduszki), ale wybrałam sobie coś, co mi odpowiada. Nie rozumiem, co to za miejsce, w którym byłam, nazywają się oultletem z tkaninami do wystroju okien, chociaż, jak wspomniałam, narzutowe, poduszkowe też tam są. Nie potrafię nazwać tkanin, są to mieszanki, faktury miłe w dotyku, niektóre, jak ircha, inne, pluszowe, czy jakieś takie, jak bawełna, czy len. Właściwie już mnie bardzo, bardzo rozradowały, bo cena metra bieżącego, to było całe 4 złote ! I jak nie wziąć ? Jak ? Jedna, ta bordowa ma 3 m szerokości, reszta jest 1,5 metrowa. W sumie równe 10 m bieżących tkanin. :)
Na razie muszę je gdzieś upchać, co łatwe nie jest, o czym wiedzą wszystkie osoby robótkujące. Przede mną kolejne szyjące wyzwanie, ale o tym, jak coś ruszy, bo na razie myślę, jak podejść do sprawy. ;-)
Miłego weekendu życzę, bo pogodę zapowiadają nie najlepszą.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...