Za miastem

To dużo powiedziane, bo właściwie patrząc na mapę, administracyjnie jestem na obrzeżach. Ale to nie blokowisko, więc luz... lato w pełni. Z okiem ojca jest na razie wszystko w porządku (usunięcie zaćmy), ograniczenia w zachowaniu są dość konkretne, ale się przyzwyczaił, więc i to, jak i pogoda sprawiły, że w końcu się przeniosłam. 

Fakt, że na razie nie przywiozłam z sobą maszyny do szycia jest przejściowy, w archiwum jeszcze zdjęcia jednej z t-shirtowych sukienek czekają. Nie zmienia to jednak sprawy - dalej wiem, do czego służy wrzeciono ! :-)

To ostatnia resztka mojego BLF - całe 240 gram. Podzieliłam 'na oko' na 4 porcje i połowa z 1/4, czyli 1/8 tak jakoś od wczoraj się zmieniła w singielka. Siedząc na tarasie, ciągle zerkam w kierunku świdośliwy i zastanawiam się, czy może całej porcji owoców nie przeznaczyć na próbę, do farbowania. Niestety, tak się stało, że żadne z nasion roślin farbiarskich, które misternie szukałam wiosną, nie da mi szansy spróbować. Temat farbowania roślinami kusi, ale nic na siłę.

 

Powoli kończą się czereśnie. To ostatnie, pojedyncze sztuki na drzewie. Obok dojrzewają wiśnie. Pisałam niedawno, że znowu mi wlazło choróbsko (brunatna zgnilizna wiśni - źródło za płotem). Ostro przycięłam co się dało. Systematycznie zbieram lepkie wycieki. Drzewo wygląda dziwnie, takie gołe i łyse, ale owoce, które są zdrowe, ładnie dojrzewają. Nie mogąc, póki co, znaleźć dobrej czereśni na wymianę, rozważam wejście z chemią na wiosnę, by ratować tę wiśnię.

Tymczasem woda się leje, bo można paść. Trawniki utraciły intensywną zieleń, są zielone 'inaczej'. Ale co tam, ważne, że nie trzeba skrobać samochodów ! ;-)