Się Porobiło - cz. 123 Letnia torba

Przyszedł czas na codzienną torbę letnią. Tkanina z kiermaszu tkanin, o strukturze grubszego lnianego płótna, nieszczególnie się gniecie, więc chyba się sprawdzi w takiej formie. Dokupiłam we czwartek cieńszą czerwoną tkaninę podobną do bawełny, pewnie ma domieszkę czegoś jeszcze, bo miło się prasowało. :) I byłoby pięknie, gdybym nagle nie uświadomiła sobie, że z domu nie dowiozłam fizeliny. Co tam nie dowiozłam, nie pomyślałam i tyle. Radząc sobie, bo przecież torbę musiałam mieć 'już', jako usztywnienia użyłam grubszej, sztywniejszej tkaniny dekoracyjnej (grubsze zasłony, obrus, czy narzuta) i dało się. ;-)

Torba to prostokąt o 'ściętych' rogach, które tworzą spód torby. Po wycięciu z wierzchniej tkaniny kawałka o odpowiednich wymiarach, wycięłam też, jednak większy z tkaniny usztywniającej. Pewnie mogłyby obie warstwy istnieć niezależnie, ale bezpieczniej było połączyć je przeszyciami. Pikowania, to nic innego, jak równoległe linie, odległe od siebie o 5 cm. 

Rączki z tej samej tkaniny, jak podszewka, też z usztywnieniem. Wewnętrzne uszy są szerokości 4 cm, obszyte wierzchnim czerwoną tkaniną. Obie połączone ze sobą podwójnym przeszyciem po środku. Uszy są doszyte nie na całej długości, jak poprzednio, tzn nie do brzegu, bowiem zakładam, że będę czasami wywijać górny brzeg na zewnątrz.

I prawie na koniec montaż magnetycznego zamknięcia. 

Ponieważ sama podszewka torby jest dość cienka, musiałam ją czymś wzmocnić, usztywnić w miejscu montażu, stąd podszycie 4 krotnie złożoną tkaniną usztywniającą, obszyte i doszyte do podszewki.

 Wewnątrz torby, z każdej strony jest kieszeń. Zwykła, bez zamka. Jedna większa, podzielona na dwie nierówne, mniejsze komory.

 I ostatecznie, torba jest taka. Oczywiście można nosić bez wywinięcia. Nie pomyślałam, by machnąć  takie ujęcie. :-)