Się Porobiło cz. 115 - Pierwsze kroki z dzianiną

Odważyłam się i jak wspomniałam w poście, kupiłam kilka metrów dzianiny. Zakupy wysyłkowe, więc dwie tkaniny okazały się być nieco inne niż przypuszczałam. Nastawiłam się na lawendowy i pudroworóżowy, taki stonowany, a kolory okazały się być bardziej intensywne. Na dodatek nakręciłam się na nieco grubsze i już przeznaczenie miały mieć zgoła inne. Ale cóż, o ile z kolorami na zdjęciach bywa różnie (zwłaszcza z fioletami), o tyle grubość też trudno opisać. Po pierwszym zdziwieniu i lekkim rozczarowaniu stwierdziłam, że skoro tak, to zmieniamy plany. O tych szczegółach jednak nieco później. ;-)

Obawiałam się dzianiny, nie ukrywam. Dzianina, ta dobra dla mnie powinna być w dużym stopniu naturalna, ale jednak nie może być samą bawełną. Szyć też trzeba odpowiednio. Poczytałam trochę w necie. Opinie różne, skrajnie różne - od tych, które uważają, że zwykłą maszyną stebnówką można też podjąć się szycia, po te, że niestety, tylko overlock się liczy i tylko on ma sens. 

Wracając do mego szycia.

Na początek poszła najgrubsza dzianina z przeznaczeniem na męskie, luźne spodnie, takie 'dresowate'. Dlaczego ? Bo ta dzianina wydawała się być najłatwiejsza w obróbce. :-))) Model odrysowany od starych spodni, więc było prosto. Prosto było, ale tylko na początku. Próbowałam szyć z uwzględnieniem wiedzy z netu, używając nieco na wyczucie ściegów dostępnych ma mojej na maszynie.  A szyję na Huskystar 215. Strasznie nudnym okazał się być prosty dzianinowy (elastyczny), więc przeszyłam nim tylko krok spodni, resztę poleciałam zwykłym, na bokach było bardzo dobrze, bo to szycie wzdłuż osnowy, ale już szycie w poprzek było kiepskie. Maszyna jakoś sobie radziła, ale przeskakiwała chwilami dając nierówny szew. Zaczęłam kombinować, czy maszyna się nie rozregulowała, bo faktycznie próbowałam przestawiać w myśl zasady, że trzeba dopasować swoją maszynę do dzianiny. Na szczęście natrafiłam na blog z konkretną, sensowną dawką wiedzy dla początkujących u Intensywnie Kreatywnej. Fajne szczególnie są linki do YT i cierpliwe tłumaczenie z przykładami dla zupełnie zielonych. Pomimo, że taka zieloniutka nie jestem, chętnie przeglądnęłam to, co o dzianinie i pewnie na spokojnie jeszcze zajrzę w inne o szyciu. Chciałam pierwsze spodnie poprawić, ale pojechały już z tatą na działkę (nawet nie chciał słuchać o poprawkach !) i tymczasowo nawet nie mam zdjęć. 

Mam za to zdjęcia kolejnych wyrobów dzianinowych. Jakże prostych. ;-)

Na początek spódnica, pomimo, że nie była drugim moim dzianinowym szyjątkiem, ale na niej dobrze widać ściegi, jakie uzyskuję na swojej maszynie (o tym niżej). Mam jeszcze dylemat, jak wykończać dolny brzeg. Jest dwukrotnie przeszyty. Spódnica bardzo prosta, w gumkę, jednak nie nie powstała z prostokąta (a właściwie boku walca) ściągniętego na górze gumką. Obawiałam się obfitego marszczenia w pasie. Zrobiłam więc spódnice kombinowaną. Być może ten model ma jakąś swą fachową nazwę, ale nie natrafiłam. To coś pomiędzy formą walcową ściągniętą w gumkę, a spódnicą z półkoła (kloszowaną). Na YT jest film, jednak nie do końca przemawia do mnie odmierzanie długości spódnicy z jednego punktu. Moim zdaniem, spokojnie można (a nawet powinno się) odmierzać długość od całego górnego brzegu spódnicy. Daje to szanse na jednakową długość spódnicy już na samym początku. Tak też zrobiłam.
Sposób fajny, gdy nie chcemy zbyt dużego rozkloszowania.
Dziś jeszcze, na szybko z rozbiegu, po pracy kolejna spódnica. Tym razem z tkaniny (dzianiny), która miała być lawendowa i miała z założenia być cienkimi spodniami, na chłodniejsze wieczory letnie. Kolor faktycznie trudny dla aparatu. Jest jednak nieco bardziej jagodowy, nie taki zimny.

I na koniec spodnie dresowate. To było owo drugie szyjątko.

Dzianina zdecydowanie bardziej elastyczna, w tzw. prążek. Też zrobiłam modełko (kto zna to słowo ?!?! :) ) z domowych 'czynnych' galotków. Spodnie miały być luźne na dole. Ha ! Miały być. ;-) Pomna wiedzy z filmików Intensywnie Kreatywnej, postanowiłam te spodnie wykonać już poprawnymi ściegami. Tutaj odsyłam wyżej do zdjęć pomarańczowych, widać tam ścieg prosty, elastyczny (czyli niejako potrójny ścieg stebnówkowy) i ścieg brzegowy, jak u mnie to ścieg overlokowy (nie overlock). Fajnie ściegi, ale strasznie wolno się nimi szyje. Chociaż po czasie człowiek się przyzwyczaja. :-) Spodnie okazały się być jakieś nie bardzo. Trzeba było kombinować, by nogawki układały się, jak trzeba. Właściwie, to krok okazał się być nie taki, jak powinien i uratowało mnie i spodnie zarazem to, że krojone były dość szerokie. Ostatecznie wyszły węższe i ciut krótkie, stąd doszycie ściągaczy. Nauka dla mnie, że naprawdę lepiej kroić dużo więcej i dłużej, bo dzianina ma swe prawa i nie każda luźno się układa i poddaje prawom ciążenia. Ta granatowa nie bardzo chciała. Niestety, na zdjęciach nie widać dokładnie ani tkaniny, ani szwów. Oprócz gumki jest sznureczek, wychodzący z miejsca zszycia paska. Po prostu nie zszyłam go na całej długości, jedynie obszyłam. Nie pytajcie, czemu sznurek jest od wewnątrz. Wydawało mi się, że tak być powinno. Później się okazało, że jednak spodnie takie mają sznurek na zewnątrz. :-))) Kolejne powinny już mieć i ten problem naprawiony.

I jeszcze jedna uwaga, może się komuś przydać, bo ja nie wiedziałam i tutaj dziękuję nijakiej Cince, która uzmysłowiła mi, że jest coś takiego, jak specjalna igła do dzianiny (stretch-u). Też mają swoje rozmiary,  ich łagodniejsza (z kulką bodajże) końcówka ostrza nie robi dziur w dzianinie). Oczywiście szyjąc raz ściegiem prosty, raz overlockowym muszę szczególnie uważać, bo potrafię tylko przełożyć stopkę i zapomnieć o przełączeniu ściegu. Wówczas jest 'upssss' i po igle, bo uderza w stopkę z hukiem.