Merynos z orzechem

Długo to trwało, bo najpierw nie miałam czasu, by się zając farbowaniem i łupiny czekały. Później, czekał wywar na coś do barwienia, a po farbowaniu już czekałam sama na efekt orzechowy, czyli aż czesanka sobie wyschnie sama niewypłukana z barwnika.

W zasadzie proces naturalnego farbowania wymaga czasu i odkrywcze to dla osób w ten sposób barwiących nie jest, ale ja, jako początkująca w temacie, niby teoretycznie przygotowana, praktycznie jednak z tym czekaniem mająca problem. O orzechu wstępnie już było i sądziłam, że postępując powoli, susząc swobodnie mokre, nie płucząc po wyjęciu z gara, pozwalając zmieniać się w kontakcie z powietrzem uzyskam Bóg wie co. Wyszło przewidywalnie - brązowo, jednak zadowolona jestem pomimo, że brązów jako takich trochę się obawiam.

Miałam dość dużo łupin. Niestety, a może i stety, nie chciały dać się podsuszyć, stad całe 2,4 kg wrzuciłam do gara. Podgotowałam godzinkę, nie mogąc się zdecydować, co wrzucić do wywaru, stało to 2-3 dni, codziennie lekko podgrzewane. Nie wiem po co, może z obawy, by się nie zepsuło. Znalazłam w końcu 2 kawałki merynosa, jasnego, prawie białego i bez bejcowania, tylko zamoczone w wodzie przed samym farbowaniem, poszło do wywaru. Gotowało się godzinkę, gmerałam delikatnie, by barwniki przenikały całą czesankę i na noc pozostawiłam by sobie poleżało. Rano delikatnie odsączone powieszone na balkonie, miało przechodzić przemianę - tak przynajmniej zrozumiałam. Guzik. Poza zesztywnieniem wynikającym z pozostawienia wywaru w czesance (w tym i drobin łupinek), nic się nie zmieniło. Smętnie brązowo było i tyle, podobne do tego, co uzyskałam w poprzedniej próbie. Dopiero kolor zaczęło zyskiwać płukane strumieniem zimnej wody w wannie. Wyglądało to tak, jakby woda wypłukiwała wraz z resztkami kąpieli barwiącej obecny 'brunatny barwnik'. I tak 'powstała' ta rudo-karmelowa porcja.

Kolor jest naprawdę ciepły i nawet bez słońca dobrze wygląda.

Później druga porcja. Działanie identyczne z tym, że po barwieniu, poleżała trochę na ociekaczu i poszła do płukania. Ta jest taka bardziej 'orzechowa', czyli taka, jak potocznie, zwyczajowo określa się kolor brązowy używając określenia 'orzechowy'.

Przypuszczam, że różnica odcieni wynika tylko i wyłącznie z ilości barwnika użytego do barwienia. Może się mylę, to proszę o sprostowanie bardziej doświadczonych. Kolor nie zmienia się w taki sposób, jak w barwieniu indygo.

A korzystając z chwil słońca, po pracy, zrobiłam zdjęcie poprzedniej aksamitkowej wełence. Chyba jednak niepotrzebnie tak się upierałam, żeby pokazać jak słońce pogłębia barwnik, bo słońce aż tak bardzo jej nie 'pożółciło'.