Się Porobiło - cz. 69 'K' jak koraliki i koty.

Ano właśnie. Dość długo nie było tytułu 'Się porobiło', chociaż naprawdę mógł być już poprzednio. Zreflektowałam się później, ale po cóż edytować post tylko dla samego tytułu.

K, jak koraliki.

Skoro się porobiło, to i czas na zdjęcia. Trochę późno robione, tzn wieczorową porą. A nie wie, jak u Was, u mnie już po godz. 20.0 robić się zaczyna szarawo.

Jako pierwsza, bransoletka energetyczna. Koralik 2mm, po 8 koralików w obwodzie. Jednym słowem, drobnica, ale fajnie się prezentuje i nosi.

Druga, już wcześniej zrobiona, ale pokazuję dopiero teraz, bo trafiła wczoraj do nowej właścicielki. Tym razem koraliki 8/0, po 6 w obwodzie.

I tu również sekwencja 6 koralików w rozmiarze 8/0. Również Toho.

 Leży jeszcze jedna, ale czeka na ciut szersze końcówki. Właściwie, to czeka na realizację zamówienie na koraliki i elementy. Ehhh, ten czas... leci i leci, gna na łeb na szyję.

'K' jak koty. Doliczyłam się dokarmianych kotów - sztuk 5. Są 2 czarne. Jeden bardzo czarny, drugi czarny i trochę nieczarny, brązowawy. Już wcześniej wydawało mi się nie raz, że kot czarny jest jakiś różny, raz taki, raz inny. Teraz mam pewność. Rozwiązanie przyszło samo, gdy prawie jednocześnie kot pojawił się i na drodze i przy misce.  Spostrzegawczy zauważą na poprzednich zdjęciach kotów, że czarne koty są różne.

Tymczasem już nie przelotem, ale dużo spokojniej przychodzi też taki pręgowany. Jest dość krępy, w budowie podobny do czarno-czarnego.

Regularnie, codziennie, o zbieżnych porach pojawia się białoszary i on jest w sumie najbardziej towarzyski. Przychodzi posiedzieć. Nie tylko do michy, ale codziennie jest na trochę, miłe to. :-) Chudszy czarny (czarno-brazowy) przychodzi regularnie, pcha się do domu, ale nijak nie chce wziąć czegoś dobrego z ręki, chociaż mogę mu gmerać łyżeczką w talerzyku, jak je i jest spokojny. Łyżeczka jest ok. Daje tak samo jeść, jak i ręka, ale od ręki się odsuwa.

Brakuje mi bardzo, że żaden nie daje się dotknąć, pogłaskać. Nie potrafią się bawić, nie reagują na wołanie, chociaż słuchają jak się do nich mówi. Są ciut bardziej ufne niż początkowo, ale nadal bardzo niezależne i zdystansowane. Szkoda.