Się Porobiło - cz. 93 - Zaległy sweter i nowe wrzeciono

Post mieszany, w zasadzie 3 w 1. Ale chyba hurcikiem lepiej pisać, niż co 2-3 dni na jeden temat.

Sweter powstał dość szybko. Siedział w głowie od dawna, a przelanie tego na druty nie było już trudne, po tym, jak przebrnęłam przez wzór warkocza. Kolejny z serii recyklingowej, po kapturzastym. 

Oczywiście włóczki wyszło naprawdę mało, więc chyba kiedyś nadejdzie czas na kolejny (mam nadzieję, że już ostatni !) wyrób z tejże.

Tak po krótce, to tradycyjnie sweterek dziergany jest z dołu do góry na drutach z żyłką. Rękawki dodziergane reglanem do całości. Spuściłam kilka oczek przy wzorze warkoczowym, przy jego końcówce, co dało efekt podkreślający sylwetkę. Całość na ludziu wygląda fajnie, niestety, musicie mi uwierzyć na słowo. Chciałam sobie machnąć zdjęcia, ale jakoś nie wyszło. Na podłodze też średnio wygląda, ale trudno. Liczę na waszą wyobraźnie. ;-)

Wczoraj spotkałam się z Alicją z Tkackich historii. Było mi bardzo miło spędzić popołudnie przy kawie i deserku, pogadać o wełenkach i przede wszystkim pooglądać, podotykać te piękne tkaniny, które własnoręcznie wykonuje Ala. Uwierzcie, na zdjęciach nie widać, jak ta nitka jest cienka ! A jaka mięciutka tkanina, ehhhh...

Alicja zaskoczyła mnie niesamowicie, bo obdarowała mnie leciusieńkim wrzecionem rodem z Walii. Do dziś nie wierzę, że je mam ! Pierwsze chwile z nim i czarnym finishem przypomniały mi moje wrzecionowe początki, bo pomimo, że sporo już kilometrów wykręciłam wrzecionem od Kromskich, to potrwało kilka minut zanim wskoczyłam w rytm tego delikatnego drewnienka.

To jedyne zdjęcia, które udało mi się zrobić w czasie chwilowego słoneczka. Dziś już było cieplej niż wczoraj, ale jeszcze mało fajnie. Za to wczoraj, zdradliwy, wredny, zimny wiatr bardzo zaszkodził moim sadzonkom pomidorów. Wystawiłam je drugi raz na balkon, w ramach hartowania i ... nie dość, że wiatr je powyginał (już się powoli po dobie podnoszą), to kilka wyraźnie jest 'zmrożonych', nie wiem, czy odżyją. Kilka szlag trafił od razu. Przykro patrzeć. :-( Nie pomyślałam, że tak to się skończy. Na szczęście tata przyszedł, jak byłam w pracy i wstawił do domu, bo po moim powrocie wszystko poszło by na kompost. :-(

Ogórki nowe już podkiełkowałam, poprzednie po kontakcie (też w ramach hartowania, 1go maja) szlag trafił. Pech, jak nic. Wredna pogoda, bo słońce i za chwile mroźny wiatr.

W ramach rekompensaty od natury, dziś wyrwałam pierwsze balkonowe rzodkiewki. Śliczne, prawda ? ;-)

Dumna jestem. :-)
Wracam do wrzecionka. Na razie !