Się Porobiło - cz. 133 - Biała tunika

Z potrzeby chwili sobie  powstała.

Chciałam mieć coś luźniejszego w pasie i biodrach, bo nosząc spodnie z paskiem nie bardzo lubię, gdy mi się odciska pod ubraniem, a póki co, mam t-shirtowe ubranka w większości właśnie takie. Prosta, biała, blisko szyi, bo już nie te temperatury, by się obnażać. :-) Ubranko pocięło się w miarę szybko, szyło też nie za długo i bezproblemowo. Tkanina, to t-shirtowa bawełna z domieszką elastanu. Jest odrobinę elastyczna, ale miłe w dotyku, nie czuć 'sztuczności', co szczególnie sobie cenię. 

U mnie, od dwóch dni iście angielska pogoda. Mglisto całodobowo, wilgotno, ciągły deszcz lub mżawka. Śmiałam się, bo właśnie 'przyleciał' w odwiedziny mój kuzyn, że przywlókł ją ze sobą z Londynu. Jest ponuro i smętnie. Zaczęły się dni, kiedy w pomieszczeniu aparat przy robieniu zdjęć, dopomina się sztucznego doświetlenia lampy. Stąd, na zdjęciach niżej, albo bielsza biel, płaska od lampy aparatu, albo (przy ręcznych ustawieniach balansu bieli) cieplejsze w klimacie i ukazujące fakturę, ale nie 'białobiałe'.

Wyniosłam Idealną (manekina) do przedpokoju, by machnąć zdjęcia, bo tam ściany konkretne w barwie, nie zleją się z ubrankiem. Oczywiście Joszko przydreptał i już układał się na podłodze, przy czym kładąc się, machnął łapami w Idealną i prawie wszystko runęło. :-) 

Pogoda zachęca do siedzenia z kawą i podjadania słodyczy, a muffiny są dobre na prawie wszystko. 

Z telewizora płyną nieciekawe prognozy pogody, tzn. ma być ciepło, ale właśnie mokro i mglisto, tym bardziej życzę Wam dobrych dni. :)