Się Porobiło cz. 57 - 'Gliniana' owieczka i reszta

To, o czym będzie dzisiaj powstało już jakiś czas temu. Jak to u mnie, zwyczajnie się porobiło.

Znowu glinka ceramiczna. Najpierw oczywiście lepienie, później suszenie, malowanie, lakierowanie i stworzenie ostateczne w całość. 

Najprościej to się jednak przykleja zapięcie do broszki. Co by nie mówił, klej trzyma dobrze w mojej poprzednią broszce więc stosuję go dalej. Nieco trudniej przyłączało mi się elementy metalowe przy kolczykach, bo dziurka akurat w tych elementach jest bardzo blisko brzegu, łatwo uszkodzić. Metalowe kółeczko ma swoją sprężystość i trzeba uważać. Kolczyki powstały do już istniejącego wisiorka ceramicznego nabytego gdzieś w galerii. Kwiatowa stylizacja jest naprawdę mała, a glinka w takich duperelkach jednak robi się mniej plastyczna. Nawilżenie z kolei utrudniało zwijanie w formę różopodobną. Ostatecznie wyszło, jak wyszło i nowa ich właścicielka jest zadowolona, a to najważniejsze. 

Teraz okolicznościowe zdjęcia. Słońce na nich zdradza, że faktycznie zrobiono jest kilkanaście dni temu.

Nieco inaczej sprawa się miała z owieczką, bowiem przyłączenie naturalnej strzyży (resztki niemożliwe do skręcenia w przędzę z podarunku Alicji) do glinki, wcale nie było takie proste, jak myślałam. Klej się ostatecznie sprawdził, jednak podfilcowanie czesanki sprawiło, że niestety naturalne falowanie włosa zanikło. Szkoda. Pewnie w większej formie dało by się go zachować, więc może jeszcze kiedyś. ;-)

A później... później było kombinowanie, jak zabezpieczyć owieczkę, bo przed nią była daleka podróż. Owieczka zamieszkała więc w pudełeczku po kosmetyku i opatulona dodatkowo w folię bąbelkową ruszyła w świat.  Z tego, co wiem, owieczka wraz z broszką i wisiorkiem, w całości dotarły do celu. :-) Zupełnie, jak dawniej, w opakowaniu zastępczym.